Twój koszyk jest obecnie pusty!
Powszechnie uważa się, że niepoprawne jest nazywanie siebie artystą bez wykształcenia akademickiego. Czy to rzeczywiście prawda?
Wszyscy pamiętamy mem z Volturi, którzy patrzą z pogardą w dół, z podpisem: „tak oto akademicy, którzy nie mieli wykształcenia przez 8 lat, patrzą na samouków, którzy rysują, co chcą, i nazywają swoje prace arcydziełami”. I lepiej, żeby ten mem pozostał memem.
Bo posiadanie wiedzy z akademickiego źródła nie oznacza bycia dobrym artystą. Jeśli zwrócisz uwagę na jakość pracy utalentowanego amatora, który spędza godziny na rozwijaniu umiejętności, zobaczysz, że praca akademika, który po prostu realizuje postawione zadania bez większego entuzjazmu, znacząco straci. Bo godziny praktyki zawsze będą górą w wyścigu wiedzy i umiejętności, a nieprzetworzona wiedza będzie czekać na swoją kolej.
Podczas gdy praca amatora jest bardziej ukierunkowana na intuicyjną orientację w polu artystycznym. Stąd tak wiele występów amatorów. Ponieważ amatorstwo polega bardziej na pracy z indywidualnym wglądem i kształtowaniu własnego charakteru pisma, co stanowi również dość solidny fundament w dziedzinie artystycznej.
Porównywanie tych dwóch kierunków, moim zdaniem, jest nie do końca trafne, ponieważ dotyczą one różnych rzeczy. Amatorstwo to indywidualność i własne poszukiwanie kierunku, a ścieżka akademika to dyscyplina i praktykowanie klasycznych technik. Czy słuszne jest stwierdzenie, że można żyć bez akademickiego wykształcenia? Prawdopodobnie tak. Ale jeśli mówimy o profesjonalizmie, o jasnym przekazie formy/światła/nastroju, o harmonijnym ucieleśnieniu idei – akademickie podstawy znacznie uproszczą pracę, a wizualnie postrzegane przez odbiorcę dzieło będzie miało efekt „profesjonalnego” wykonania, a na sprzedaż będzie miało bardziej opłacalny, „droższy” wygląd.
Kreatywność to nie tylko jedno – to ciągły rozwój wewnętrzny, rozwijanie umiejętności, wyobraźnia, dyscyplina. Dopóki tego nie spróbujesz, nie zrozumiesz, czy jest ci potrzebna. Kreatywność w sztuce to nie tylko tworzenie atrakcyjnych estetycznie obiektów, ale głęboki proces autoekspresji, przemyślenia rzeczywistości i przekazywania emocji. Pozwala artyście nie tylko odtworzyć to, co zobaczył, ale także zrozumieć to przez pryzmat własnego doświadczenia, kultury, świata wewnętrznego. To dzięki kreatywności sztuka staje się wyjątkowa, żywa i zdolna wpłynąć na widza, wywołać reakcję, zainspirować, a nawet sprowokować. W sztuce kreatywność jest sercem każdego dzieła.